Zastosowanie botoxu

Wraz z nadejściem ery zaawansowanej techniki i przyspieszenia przepływu informacji, zmieniło się podejście człowieka do świata. Zupełnie nowe traktowanie czasu, który wydaje się nieustannie przyspieszać, skłoniło ludzkość do zmiany mentalności. Starzenie się przestało być tak oczywistym jak dotąd elementem cykliczności natury. Lęk przed starością i postęp nauki (w tym medycyny) spowodowały, że zmieniły się nasze oczekiwania w stosunku do życia. Ludzi zaczęło ogarniać pragnienie wiecznej młodości, do łask powrócił też mit nieśmiertelności. Jednocześnie korzystając często z przypadkowych odkryć – tak jak w przypadku toksyny botulinowej, wyodrębnionej z bakterii przetrwalnikowej Clostridium botulinum, przy okazji XIX-wiecznych badań nad zatruciem pokarmowym – medycyna dokonała niewyobrażalnego kroku w przyszłość.

W latach 50. dr Vernon Brooks zaobserwował, że po wstrzyknięciu toksyny botulinowej typu A do nadpobudliwego mięśnia następuje jego czasowe rozluźnienie. Wtedy stało się jasne, że właśnie dokonuje się rewolucyjny przełom w dziedzinie terapeutyki. Już w początkach lat 60. zaczęto testować nowo odkrytą substancję, która wyodrębniona została z silnej toksyny, zwanej jadem kiełbasianym. Pierwsze próby skuteczności tej neurotyksyny w leczeniu niektórych schorzeń przeprowadzono na małpach, których mięśnie gałki ocznej nie funkcjonowały właściwie. Eksperymenty powiodły się i odtąd strabismus (dolegliwość znana pod potoczną nazwą zeza) stał się uleczalny. Dalsze działania nad preparatem doprowadziły do szerszego zastosowania toksyny botulinowej w okulistyce. Botoxem zaczęto leczyć zaburzenia neurologiczne, m.in.: dystonie ogniskowe, takie jak kurcz powiek, kręcz karku czy połowiczny kurcz twarzy. Obecnie proteina botulinowa typu A jest coraz częściej używana do zmniejszania skutków udaru, pourazowego uszkodzenia mózgu lub rdzenia kręgowego, porażenia dziecięcego oraz stwardnienia rozsianego. Są one przyczyną spastyczności, która prowadzi do przykurczów i osłabienia mięśni, w konsekwencji do znacznego upośledzenia funkcji motorycznych.

Toksyna botulinowa znajduje szerokie zastosowanie w leczeniu wielu innych schorzeń oraz ich objawów. Stosuje się ją w: * drżeniu i nadmiernym poceniu; * chorobie Parkinsona; * przeciwdziałaniu zaburzeniom gastro-enterologicznym; * likwidowaniu zgrzytania zębami; * niwelowaniu bólów neurogennych – głowy i krzyża; * terapii nadczynności pęcherza; * dolegliwościach prostaty. Bardzo ważną zaletą botoxsu dla coraz liczniejszej grupy pacjentów jest zapobieganie nadmiernemu poceniu. Hyperhydrosis (nadpotliwość), to powszechna przypadłość, która może mieć różne podłoże (psychologiczne i wynikające z chorób somatycznych). Miejscowa potliwość, dotycząca stóp, dłoni i pach to zmora wielu z nas. Często jest źródłem problemów psychologicznych oraz zahamowań w kontaktach międzyludzkich. Wilgotne dłonie czy mokre ślady na ubraniu zwiększają stres, a ten powoduje jeszcze bardziej obfite pocenie. Komfort psychiczny jest integralną częścią udanego życia prywatnego i zawodowego, konieczne jest więc sięganie po różne środki zapobiegawcze. Botox bywa ratunkiem dla wielu osób, które dotąd bezskutecznie walczyły z tą przykrą dolegliwością. Efekt utrzymuje się 7–12 miesięcy. Poprawienie wyglądu zewnętrznego, pragnienie piękna, zbliżenia się do ideału lub choćby jego namiastki jest marzeniem wielu z nas. Wygładzone, pozbawione skaz twarze z okładek kolorowych magazynów to dodatkowa pokusa, wyznaczająca często trudne do osiągnięcia standardy. Jednak w dzisiejszych czasach poprawianie natury stało się możliwe. W wielu środowiskach jest to czynność zupełnie normalna. Tak jak naturalne jest kupno nowej, wygodniejszej kanapy czy telewizora o lepszej jakości dźwięku i obrazu, tak samo coraz mniej dziwi chęć poprawienia swojego wyglądu. I tu również znajdujemy zastosowanie dla toksyny botulinowej, coraz powszechniej wykorzystywanej w medycynie estetycznej. Odświeżeniu twarzy zmęczonej i pozbawionej blasku młodości służą prawie bezbolesne zabiegi iniekcji botoxem, który wygładza zmarszczki. Jest on stosowany do likwidowania tzw. „kurzych łapek” (zmarszczek wokół oczu) i bruzd czołowych. Coraz powszechniej do wygładzania „zmarszczek palacza” (nosowo-wargowych) oraz linii szyi. Jest skuteczny w leczeniu asymetrii twarzy i anomalii podbródkowych. Wraz z wypełniaczami można go stosować w modelowaniu wyglądu twarzy. Wieloletnie doświadczenia z wykorzystaniem proteiny botulinowej w lecznictwie, spowodowało znaczne zwiększenie zaufania do tej metody poprawiania wyglądu. Zastrzyk z botuliny (znany w medycynie estetycznej od ponad 20 lat) jest nadal najszybszym zabiegiem odmładzającym, a jego popularność nieustannie wzrasta. Niestety, są to zabiegi drogie i dające efekt na 6–8 miesięcy. Potem trzeba je powtarzać.